Duiken met Martijn

Op onze overtocht in 2019 voer André mee. Die was ooit fanatiek duiker, maar hij heeft last gekregen van z’n oren. Maar onze oren, die kletste hij vol met hoe gaaf duiken was. Jaja André, maar nu zijn we aan het zeilen…

En dan zit ik opeens, in mijn uppie, voor langere tijd op Bonaire. Eerst in lockdown, maar eind April worden de maatregelen langzamerhand teruggeschroefd en mogen we weer naar een restaurantje en mogen er langzamerhand weer sociale activiteiten ontplooid worden. De boot is allang klaar voor de grote overtocht, en Marion en Els komen pas 12 Mei. En dan komt er opeens een dinghy langs met een dame achter het stuur en een meneer die in perfekt Engels komt vragen of hij de bodem van de boot mag reinigen. Nou ja, dat hoeft niet, ik had het al beloofd aan iemand anders. Maar als hij zo’n goede duiker is, welke van de vele duikscholen zou hij dan adviseren om een PADI open water cursus te doen? Daar hoefde Martijn niet lang over na te denken: hijzelf natuurlijk! We zijn er snel uit: ik ga een privé cursus bij hem volgen ipv in een duikschool met een groep waar de docent zijn of haar aandacht moet verdelen over meer personen.

Een paar dagen later heb ik de theorie doorlopen en goed afgesloten, en ga ik met Martijn duiken. Hij blijkt een leuke vent te zijn, en woont aan het strand, recht voor een duiklokatie. Nu had ik 15 jaar geleden al eens een “mini duik diploma” gehaald om onder de boot te kunnen werken, dus tot 3 meter diep. De eerste duik gaat dus al gelijk vrij goed en we kunnen alle oefeningen (“skills” heten dat volgens PADI) in 2 duiken afronden. De 2e keer gaan we zelfs al naar het rif, zodat er ook nog wat te zien is. Alles gaat van een leien dakje en na 4 duiken krijg ik de mededeling dat ik geslaagd ben! Super snel door de perfekte een-op-een instruktie. En dat ook nog op supergave duiklokaties, telkens ergens anders, met toenemende moeilijkheidsgraad.

Het aardige van duiken op Bonaire voor toeristen is dat je met de auto naar een duiklokatie kan rijden en daar vervolgens zo de zee in lopen. Dat schijnt weinig voor te komen, meestal moet je kortere of langere tijd in een boot zitten die je stuiterend en zeeziek naar de lokatie vaart. Maar nog leuker is natuurlijk dat langs/onder het mooring veld van de zeilboten het rif gewoon doorgaat, en je dus vanaf je eigen (of andermans) boot kan duiken. Ik heb dan ook vanaf 8 (Robbert en Luuke) en Baradal (met Uli, op Klein Bonaire) en Merrimac gedoken. Heel tof!

Het contact met Martijn, die wel toe was aan weer werken na de lockdown, en zijn vriendin Catherine, is erg leuk. We gaan een aantal keer samen eten en lachen een hoop om elkaars avonturen.

Op een gegeven Zondag appt hij of ik het leuk vind om met hem en Cat mee te doen aan de “Street art rally 2021”? Ja natuurlijk! Er blijkt een kunstenaar, Kenneth Letsoin uit Rotterdam, 5 weken op het eiland overal schilderingen aangebracht te hebben. Het blijkt allemaal makkelijk te vinden, en hier en daar krijgen we een leuke rondleiding over het terrein waar het aangebracht is. We eindigen bij een stel die de betonmuur langs hun terrein hebben laten opleuken. Het huis, door hun zelf gebouwd en “bijna af”, staat op een enorm mooie plek langs de oostkust, met nu nog fantastisch uitzicht. Helaas weten locals te vertellen dat het lage terrein er onder verkocht is aan projectontwikkelaars die er 1600 huizen mogen gaan bouwen…

En dan is het al weer bijna tijd… Marion en Els komen er aan, en na een week afronden en afhechten, waarin Els en ik nog een aantal duiken met Martijn maken is het dan al weer tijd om afscheid te nemen van Bonaire!

Enne, als je dus een dive master zoekt op Bonaire, zoek dan niet verder: https://diveexclusive.com/