Bonaire in lockdown

Tot eind April was Bonaire in lockdown vanwege Corona. Op m’n uppie was het ook in lockdown prima uit te houden met sociale kontakten met Uli (Baradal), Astrid en Stefan (Intrepid Bear) uit Duitsland op de ene dag en Robbert en Luuke (8) en Jeanette en Jeroen (Fidelis). Later kwamen daar Kitty en Marco (Liquid Spirit) ook nog bij. Je mocht eigenlijk maar 1 persoon ontvangen geloof ik, maar het zou kunnen dat daar hier en daar een oogje bij werd toegeknepen, door mij dan. Onderhand werd iedereen zo’n beetje gevaccineerd — als je langere tijd op Bonaire verbleef was dat mogelijk. We konden lekker eten halen bij de supermarkten die gewoon open waren. Verse vis was bij de vissers moeilijk te krijgen, ze hebben alles al beloofd aan de tussenhandelaar (en later de restaurants), maar bij van den Tweel lag prachtige verse tonijn.

Sashimi van tonijn uit de supermarkt

Tegen het einde van de lockdown, toen iedereen zo’n beetje ingeent was een drukke dag op mijn verjaardag. Om kwart voor acht werd er al aangeklopt: Marion had de dochter van een Harlingse vriendin ingeschakeld voor een verrassingsontbijt. Snel overgezet door Uli hadden we een gezellig ontbijt met z’n drieën!

Verrassingsontbijt
Verrassing!!
Happy Birthday!

Wel zat zo iedereen in zijn eigen “bubbel”, na afloop van de lockdown sprak ik opeens ook de buurman Wolfgang (Hubbert), die had zijn eigen bubbel, en Cynthia van Hest, en nog veel meer zeilers. Diverse stuurautomaten, marifoons en NMEA netwerken werden gerepareerd, of advies verleend over alles wat met draadjes te maken heeft. Robbert heeft enorm geholpen met het grootzeil repareren; de topplaat zit vast met webbings en die waren gescheurd of het stiksel had losgelaten.

Vooral met Uli trok ik veel op, dagelijks even een praatje en we deelden ook een wekelijkse wissel auto waarin we over het eiland diverse verkenningstripjes gemaakt hebben. Hieronder wat beelden van een trip naar het natuurpark in het Noorden.

De huidige kust; waar het donker wordt zit rif (levend koraal); helemaal rechts is in de verte Kralendijk nog net te zien.
Hier is goed te zien dat de zee diverse malen lager is komen te staan; dit is kalksteen aangelegd door riffen — het is oud koraal.
Het zoutmeer in het park. Hier werd vroeger zout gewonnen, nu is het natuurterrein paradijs voor Flamingos.
Blowhole aan de kust
De beroemde “slavenhutjes” waarin de slaafgemaakten door de weeks verbleven; het was te ver lopen naar hun eigen huis. Het is wat steriel opgeknapt, maar deze verschrikkelijke tijd wordt niet onder tafel geveegd. Toch is er wel sprake van spanning tussen zwart en wit op dit eiland.

Ondertussen namen de gezellige avondjes met Fidelis en 8 grotere vormen aan. Op aandringen van de deelnemers zal ik hier géén foto’s van plaatsen! Ook gingen we diverse malen zeilen met de diverse boten. Veel zeilers werden lid van de lokale zeilclub, en zeilden ze met de Sunfish vlak om de boot. Helaas was het een iets te klein bootje voor mijn onhandig grote lichaam, dus ik heb het alleen van afstand bekeken.