Op weg naar de Saudade

Zo, we hebben zojuist het album Miss Perfumada van Cesaria Evoria opgezet, want we zijn de Spaanse wateren bijna uit.

Tanneke en Kommer Jan waren zaterdag avond na een toch best lange vlucht gearriveerd. Super gezellig ze weer te zien! We hebben drie avonden echt héérlijk Spaans gegeten in willekeurige goed uitziende restaurants. Selectie criterium: zitten er ook voldoende Spanjaarden te eten. Het eten is hier veel lekkerder gekruid dan in Portugal, dat moeten we ze toegeven. En hoe dat “Manana” zit snap ik nu ook beter: ze komen wel vandaag, maar dan hebben ze maar de helft bij zich. Het heeft tot maandag geduurd voor ik het bootje compleet had, de Honda koppeling kwam toch nog boven water.

Tanneke heeft zaterdag KJ op sleeptouw genomen naar de supermarkt, waar ze bijna drie uur boodschappen gedaan hebben. Maandag ochtend werd het afgeleverd. Dit is de nieuwe truc die ik van een andere schipper geleerd heb: laat de bemanning inkopen doen, dan kunnen ze ook nooit klagen dat er iets niet is. Dat de koffie-cupjes dan van het verkeerde type zijn dat nemen we dan maar voor lief ( (Dolce Gusta past niet in Nespresso…)

Zondag is ook de ventilatie in de achterhut (jaren te laat) geïnstalleerd. Ik hikte al jaren aan tegen het schroeven in het materiaal en dan zo’n lelijk ding. Maar het is gewoon te warm in de achterhut die ik deze reis als er bemanning is gebruik. En verder heb ik zowaar de Kabola dieselkachel weer aan de praat gekregen, de ontsteking afgesteld en de vlamsensor schoongemaakt. Daartoe had ik instructie gekregen van Sven, de aardige monteur van TCN die het onderhoud doen in Nederland. Het wilde nog steeds niet lekker, en toen ook nog maar de dieselolie injector ontlucht. Het lijkt nu gelukt, en ik snap weer een hoop meer van zo’n kachel. Als je niet technisch bent kan je maar beter met een extreem simpel bootje op reis, anders wordt het niks.

Eén van de nadelen van waar we lagen, met de kont van de boot aan een kade waar allemaal cruise-gangers per dag langs liepen, is dat we verschillende keren per dag iemand met een vraag of opmerking hadden. Dan zie je dat onze boot met de kuip helemaal achterop niet voor zo liggen bedoeld is; ze kijken zo de hele boot in en dat werd dan ook ongegeneerd gedaan. En dan zijn er ook nog de jongelui die op zoek zijn naar een (liefst gratis) plekje aan boord. KJ en ik zijn dan ook behoorlijk verbaasd als we zondag avond nog in de kuip zitten voor een laatste glaasje en er twee zeer blonde Nederlandse jonge mannen vragen of dit een KM boot is. Ja zeker, en hoe weten jullie dat dan? Blijkt dat zij twee van de 7 (!) bemanningsleden zijn op Guanara, oftewel ex-Tulip, een enorme 88 voeter die ook bij KM gebouwd is. Natuurlijk bieden we hun een Brouwdok Double IPA aan. Leuke jongens.

Vanochtend waren we al vroeg wakker, en ik had het op de heupen, dus hup het deurpasje aan Piet gegeven. Piet was ik Zaterdag op de steiger tegen gekomen; hij zag Harlingen achterop mijn TSRH 2022 shirt en hij kwam oorspronkelijk uit Friesland, dus dan is er gelijk een link. Hij is drie jaar met zijn vrouw op wereldreis via de barefoot route (Panama – Frans Polynesië – etc) op een JPK 39 “Just Fantasy”. Dat is een heel snelle boot, ben benieuwd hoe het bevalt aan het einde. Terug naar het vertrek: bootje achterop pas maken, Watt & Sea installeren, klaar. Ik moet zeggen, er zijn een paar dingen aan het bootje die ik duidelijk minder vind maar het past wel mooier achterop.

We vertrokken bij prachtig weer en na een half uurtje waren we genoeg uit de windschaduw van Tenerife om de zeilen te hijsen. Het gaat nu heerlijk met een wind van 15-16 kn op 155˚ met 8,5 – 9,5 kn voortgang. Helaas gaat de wind ons niet de hele reis zo mooi helpen, morgen wordt het een stuk minder.

Tot in Mindelo, daar hopen we de 23e aan te komen.