Nieuw bijbootje (in wording)
Eergisteren was het al weer tijd om Marion naar het vliegveld te brengen. Ze had het thuis druk gehad met alle Milûk zaken en heeft lekker bijgeslapen. Een goed boek gelezen (“What we can know” van Ian McEwan), de vulkaan opgereden, de stad bekeken, één keer gegolft, meestal lekker gegeten, en niet veel meer. Ze was er aan toe! Het kwam ook een beetje door het weer, de laatste dagen dat ze er was ging het voor het eerst in een jaar regenen in zuid-oost Tenerife, met veel wind ook. De dag dat we naar de vulkaan Teide waren gereden waren er in de noord-west hoek veel golven en hebben er weer wat toeristen een Darwin award gewonnen (hopelijk.) Het was afgeraden of zelfs verboden om op de kade te gaan, maar je bent niet voor niks toerist en eigenwijs. Drie doden… Het haalde zelfs het acht uur journaal op TV in Nederland, dus vooral ik kreeg nogal wat berichtjes of het wel goed ging! Bij ons was er niks aan de hand. De dagen erna bij draaiende wind wel wat gehobbel in de haven, maar niks verontrustend.
De dag nadat Marion naar huis is gevlogen zou ik naar Santa Cruz, de hoofdstad, verhuizen. Dit vanwege geen ligplaats in de marina’s in de buurt van het vliegveld. Je zal het altijd zien: prachtig weer, vol in de zon, en geen wind, of 2-3 knopen recht tegen. Op de motor naar Santa Cruz. Na aanmelden bij de havendienst en de jachthaven kwamen de “Marineros” met een bootje naar me toe. U mag dáár liggen meneer: met de kont naar de wal, en een lijn oppikken vanaf de steiger waarmee u dan voor vastligt aan een zware ketting. Omdat er geen bootje achterop lag konden ze zo opstappen en komen helpen, want in je eentje is dat best een onhandig klusje. Zeker omdat het denk ik de 2e of 3e keer is dat ik dat doe met deze boot. De harde wind had hier wel de steiger een beetje vernacheld, dus ik moest ook lijnen aan ogen in de kademuur vastmaken. Prima, maar daardoor is het wel klauteren om bij laag water de steiger af te komen want alle lange boten hebben deze lijnen…
Ondertussen was ik in contact met Navalia Yachting, ze zouden het bootje na vieren komen brengen. Tegen vijf uur is het er dan. Hoe nu afladen en te water, want er is alleen een steile helling die niet tot water niveau loopt. Even teruggelopen naar de steiger, er waren 6 mannen duidelijk aan de laatste avond van een boot huren bezig verderop. Zeer luide onverstaanbare muziek, Shazam zei Roemenië. Het bleken heel aardige Moldaviërs die natuurlijk wel even wilden helpen. Met z’n vijven het bootje te water (wel gelijk de eerste krassen want het ging nogal lomp, voordat ik nee kon zeggen ik wil het zo was het al gebeurd. Nou ja, het is niet anders en dan zit de eerste kras er maar op.) Vervolgens liep het gelijk vol natuurlijk want er zat geen plugje in…. Oh, dit bootje loopt ook héél vol. Waar het vorige bootje een valse vloer had waarboven het water niet kwam als ie leeg was, liep het hier fors door. De leverancier ging een stopje halen. Later meldde hij ik kom tegen sluitingstijd, zeven uur, weer terug. Ondertussen was mij opgevallen dat er ook geen tank- en motor-aansluitingen op de slang zaten, dus dat ge-SMS-t. En gevraagd om een rubber stootstrip. Die had ie niet.
Toen de meneer weer terug kwam bleek hij alleen een stopje bij zich te hebben. Maar waar zijn de aansluitingen? Zonder die heb ik niet zoveel aan een voor motorgebruik bedoeld bootje. Na wat ge-heen-en-weer bleek dat hij ze had inderdaad maar dat er geen lampje was gaan branden dat ik ze dan ook geleverd had willen hebben. Zucht. Nu komt hij ze vanmiddag brengen, en betaal ik hem daar voor.
Ondertussen is de was ook gedaan, een zitting van de dinette bank voorzien van een extra stopje tegen het glijden, en is de tracking software voor Pelagia en mijzelf weer bijgewerkt.
En daar is de meneer… Met een (gratis!) Yamaha aansluiting voor de motor, maar Honda blijkt ie helemaal niet te hebben… Zucht, had dat eerder gezegd dan hadden Marion of KJ + Tan het nog mee kunnen nemen. Maandag verder dan maar. Ook de watersportwinkel in de stad heeft het niet. Op de terugweg uit de stad nog even gezellig gepraat met ene Piet op een JPK 39 die ook de wereld rond gaat. JPK zijn zeer snelle licht gebouwde boten maar deze vaart onder charter regels dus is wel veilig. Ze hebben een eenvoudig systeem om de jongelui die bedelen of ze mee mogen af te wimpelen: Wij zijn een bedrijf, dus het is € 100 per dag. Tja dat is ze te duur natuurlijk! Ik heb er ook al ettelijke aan de boot gehad, maar ik ben vol. Je krijgt anders echt soms gezeur. Zeer vervelend. Misschien een bordje aan de boot hangen: NO HITCH HIKERS?
Nou, de bedden zijn klaar, nog even wat lijnen maken om het bootje op te hijsen en ik ben klaar voor KJ (Kommer Jan) en Tan (Tanneke). Ze komen vanavond en blijven dan 6 weken aan boord. Het wordt snel foerageren want ik wil dinsdag de 18e weg richting Kaap Verdië…
