Driemaal is scheepsrecht

Omdat we bijna 8 uur zouden moeten wachten op de brug in Whitby werd er gekozen om door te varen langs de kust omhoog. Afhankelijk van het weer en de bemanning zouden we wel zien. Bij de River Tyne aangekomen werd de verleiding te groot. Wim en Bas voelden zich nog steeds niet helemaal lekker en de haven lonkte. Daarom werd er bij de eerst mogelijke plek, de Royal Quays Marina, aangelegd. Een superluxe jachthaven met 7×24 uur een havenmeester bereikbaar. Er stond een aardige mevrouw klaar om onze lijntjes aan te pakken in de sluis en vervolgens bij de ligplaats. Niet dat dit nodig was, Bas voorop, Wim achter het stuur en ik achterop en we schoven zo achteruit de box in. Er zijn natuurlijk tradities om in ere te houden dus na het opschieten van de lijnen was de eerste stap naar het café voor slap bier en Fish & Chips.

We lagen mijlen van Newcastle, dus we hebben het opgeknapte stadshart niet gezien, maar het viel mij wel op dat er overal nieuwbouw langs de rivier staat. Het armoedige is er wel af. De volgende dag was iedereen lekker uitgerust en was de wind iets afgenomen tot een vlagerige 4-5 Beaufort uit het westen. Op zee bleek dat er voor de buien uit toch wel 30-35 knopen stond, dus met een behouden zeilvoering verder naar het noorden. Ditmaal was het doel Eyemouth, de eerste haven in Schotland. Ook bij laagwater open (want geen brug of sluis). Een heel lief haventje, waar de business niet langer vis maar windmolens is, hier heten ze alleen geen “Sea Zip” zoals in Harlingen. Je ligt hier in een afgedamd stukje van de rivier waar de normale stroming van de rivier achter je langs gaat.

Helaas kwamen we te laat binnen om op de wal te eten: om 20:00 was overal de keuken al gesloten. Na een biertje in de pub dan maar chinees afhalen. Smaakte best goed na weer een lange dag zeilen.

De volgende dag begon het weer en de omstandigheden hier aan de Schotse oostkust weer een belangrijke rol te spelen. Het was nog steeds ‘westweer’ met een serie lage druk gebieden. Koud voor de tijd van het jaar, met (zeer) helder weer afgewisseld met felle regenbuien. Mooi weer om naar buiten te kijken vanaf een huisje met uitzicht, maar minder om door heen te zeilen. De oplossing is om je moment te kiezen. In dit geval wisten we dat we deze week in Peterhead moesten komen. Dan kan je wel één of twee keer kort ergens stoppen maar dan moet je de wind en regen nemen zoals ie is. Wij kozen voor het beste windgaatje deze week, dus dat betekende niet te vroeg weg uit Eyemouth en dan ‘s nachts doorzeilen om ‘s morgens vroeg in Peterhead aan te komen. Het is 100 mijl en dat haalt een Contest 46 niet in een (lange) dag zeilen. Geeft niet, er was nog voldoende heerlijke rendang (dankzij kok Marion) en het zou ruime tot halve wind worden. Om 12 uur vertrokken en om 06:00 in Peterhead na een mooie tocht, Wim en Bas ingeslingerd. Weer 2 uur op en 4 uur af voor de wachten. Meer hield je buiten ‘s nachts ook niet vol, het was ijskoud buiten (~ 5 graden).

Na bijslapen de havenmeester bezocht waar een local Wim nogal liet schrikken met de mededeling dat hij had gehoord dat het Caledonian Canal dicht ging voor onderhoud. Gelukkig bleek dat niet zo te zijn. Daarna naar het indrukwekkende gevangenismuseum vlakbij. Hier is in de jaren 70 een opstand geweest waar Maggie Thatcher de SAS op afgestuurd heeft. Bizar dat deze gevangenis tot 2014 open is geweest, Alcatraz was er niets bij. Zie b.v. https://www.bbc.co.uk/news/uk-scotland-41397881

De schotten die we spreken zijn allemaal erg vriendelijk en lijken in een goede bui te zijn. Van de havenmeesters tot het personeel in de bar of de gezelschapjes in de bars die wij aanspreken of die ons aanspreken. Een beetje het gevoel dat we in Friesland ook hebben, je hebt de tijd voor een kort gesprekje. Leuk.

Gisterochtend is Bas op de bus naar Aberdeen gestapt, dus zijn we nu nog met z’n tweeën. We worden zo opgehaald door Mark Steinhart, een jaarclubgenoot uit Delft. Hij woont hier al sinds hij met een Schotse schone is getrouwd zo’n 30 jaar geleden… De vorige twee keren dat we hier met Merrimac waren was hij telkens in buitenland of op een booreiland, nu hij met pensioen is lukt het eindelijk. Driemaal is scheepsrecht.