Het volgende seizoen …

Tja en daar zaten we dan weer in Nederland, een rare zomer met grote pieken en dalen. Terug in Harlingen gelijk naar het Brouwdok natuurlijk, dat sinds een paar dagen open was. Gelukkig heeft Gerard met de hele crew een fantastische zomer kunnen draaien, en we gaan deze winter de extra vloer in het proeflokaal leggen zodat we volgend jaar nog meer mensen kunnen laten genieten van het beste proeflokaal van Nederland, qua lokatie en bier!

Maar goed, ondertussen vorderde de herfst, ging alles weer langzaam dicht vanwege Corona, en werd Kees wat zenuwachtig. Wekenlang zei Marion: ga toch lekker naar Aruba. Op de dag dat er verdere maatregelen genomen werden maar dat we voorlopig nog wel op de overzeese gebiedsdelen vakantie mogen houden maar snel een ticket geboekt voordat alle tickets naar Aruba vol zaten. Op 9 november vloog ik dus solo naar Aruba.

In de weken hadden we al behoorlijk geevalueerd. De Caribbean is hier en daar prachtig, maar het is niet helemaal “ons” gebied. Ik vind het erg warm — Marion heeft daar minder last van. Maar meer nog vinden we (voor Corona) erg druk, en alhoewel je daar in de Pacific minder last van hebt zien we dat niet zitten qua afstand versus opleveren. In Juni was dan ook het plan om komend jaar via de amerikaanse oostkust richting Long Island en daarna Maine af te reizen, omdan daarna 1 of 2 jaar verder omhoog richting Newfoundland e.d. te gaan. Rust, natuur, weer contact met mensen die je niet als pin-automaat zien. (Overigens: er zijn ook eilanden hier waar dat niet zo is, oa. Martinique en Aruba hebben we als erg prettig ervaren!) Om dat te doen hebben we een speciaal visum nodig voor de USA dat niet nodig is als je met een vliegtuig of ferry komt: een B1 visum. In Juni aangevraagd mochten we in Oktober langskomen. Althans, tot September, toen het consulaat vrolijk meldde dat ze ons geld (2 x $160) hielden maar niet van plan waren ons een gesprek te gunnen en dus geen visum gingen geven. Oh, en binnen een jaar mag het in Amsterdam alsnog. Niet ergens anders. Lekker dan.

Maar goed, ondertussen houdt in de USA en Canada het virus nog erger huis dan in Europa. Niet leuk om ongecompliceerd en zonder zorgen te reizen dus. Daar komt nog iets heel anders bij. Marion is dit keer gevraagd als kwartiermaker van de Tall Ships Races Harlingen 2022, samen met een nieuwe direkteur, Lieuwe, waar ze heel goed mee overweg kan. Dat vraagt wel de nodige tijdsinspanning en ook aanwezigheid. In 2022 kan Marion dus niet (lang) weg. Gelukkig nu nog wel, sterker nog, Lieuwe pusht zelfs een beetje!

Kortom, alle seinen op rood: dan gaan we toch gewoon weer lekker terug naar Nederland met de boot? Dat is dan nu ook het plan. Vanwege het weer op de oceaan kan dat niet zomaar; je wilt niet in nare stormen terechtkomen en vanaf Bermuda zit je in dezelfde weersystemen als in Nederland.

De grove planning — en meer kan nog niet want per week verandert de Corona situatie:
Januari: Aruba r. BVI, Antigua of Dominicaanse Republiek (Bemanning: Marion).
Maart: Turks + Caicos
April: Bahama’s
Half mei: Bahama’s – Bermuda – Azoren (+- 20 dagen varen, bemanning Els, André en Marion)
Eind Juni: Azoren rondvaren (bemanning Ella, Arnold, Marion)
Eind Juli: Azoren – UK – NL (bemanning Ella, Arnold, Marion)

Voor bekenden die nog snel willen genieten van een paar weken van deze contreien, ping mij even via de bekende kanalen. Ik zal nog wel een aparte post maken met wat opties, maar als je niet kan wachten meld het dan alvast (op deze manier was de grote oversteek ook al vol voordat ik het wist!)

Oh en voor wie denkt: zit die arme jongen dan helemaal alleen met de Kerst? Nee, Arnold vliegt de 14e december in om 2 weken hier door te brengen. Super gezellig natuurlijk!

En nu jullie weer op de hoogte zijn zal ik hopelijk wat kortere berichtjes plaatsen met wat er hier allemaal gebeurt.