You’ve reached your destination

“Hoe voelt het nou?” vraag ik André 140 mijl voor waypoint Suriname. “Dubbel,” antwoordt hij, “aan de ene kant jammer dat we er bijna zijn, aan de andere kant zin in Roti en drank in de bar of aan het zwembad!” Later geeft hij toe dat 10 dagen op zee toch wel lang is.

Op het moment van schrijven zijn we 130 mijl verder en hebben we de laatste nacht van de oversteek van de oceaan achter de rug. Deze was bewolkt, vochtig en regenachtig. Het zweet druipt van ons af. Inmiddels komt de zon er steeds meer bij en staren we naar de horizon voor het eerste stukje land in 10 dagen. André komt nog net op tijd aan dek om te voorkomen dat we door de netten van een visser worden gevangen. Die overigens hevig zwaaiend aan dek staat. Misschien was hij blij ons te verwelkomen? Afijn, het is goedgekomen.

Voor het eerst hebben we de motor bijgezet om vaart te houden, gelukkig is de golfslag vriendelijker dan deze de rest van de tocht is geweest.

De Atlantische oceaan

Er waren momenten dat ik hem vervloekte maar gelukkig meer momenten dat het een voorrecht voelde gast te zijn op dit grote water. Want dat is het, groot. Dagen achtereen varen en steeds weer wakker worden met meer water. André en ik kregen een soort van Groundhog Day gevoel iedere morgen als we opstonden. Hier waren we gisteren toch ook?

In al die dagen zijn we drie schepen tegengekomen, een zeilschip, Synergie, op dezelfde route, een vissersschip en een cargo. De laatste twee passeerden ’s nachts binnen een mijl. Dan is er zoveel ruimte en dan kom je zo dicht bij elkaar in de buurt. Het voelt alsof je je buren toevallig tegenkomt op een camping in Siberië.

Al met al hebben we het enorm getroffen. Op een enkele dag na hebben we prachtig weer gehad en de wind was steeds rond de 22 knopen. Dat betekent dat we de zeilen in ieder geval vol wind hebben. Wat wel tegenvalt is de variatie aan golven, ze komen van alle kanten tegelijk en daarbovenop rolt de swell, die onmiskenbaar bij de oceaan hoort.

Halverwege de overtocht, als ik weet dat ik midden op de oceaan zit en nergens anders heen kan dan rechtdoor richting Suriname, wordt ik tijdens mijn nachtwacht even overvallen door een soort van claustrofobie, maar gelukkig is dat snel over.

We hebben de wachten van ieder 3 uur weer ingedeeld in vaste tijdstippen en besluiten de klok op Kaapverdische tijd te laten staan, tijdverschil met Suriname is 3 uur. André doet 3 uur, Eeuwe 6, Marion 9 en Kees 12. Er wordt gezamenlijk geluncht en gedineerd.

De hele tocht varen we met de fok aan de loefkant, Goosewing. Dat betekent dus dat de fok aan de andere kant staat dan het grootzeil. Dat kan als de wind van achteren komt. We varen met de stuurautomaat op Windstand, dat betekent dat de stuurautomaat zo stuurt dat de wind steeds vanuit dezelfde hoek binnenkomt, desondanks volgen we de lijn naar ons waypoint redelijk goed.

Vissen

Na het succes met de tonijn heeft André goeie verwachtingen van de vangst tijdens de overtocht. Een van de eerste dagen zit er een aan de haak, volgens de mannen een Mahi Mahi, die we ’s avonds als diner nuttigen. Eeuwe en Kees ontbijten een ochtend met de aangespoelde vliegende vissen die ze op het dek treffen, maar verder blijft het erg rustig. Conclusie is dat we te veel vaart maken. Als we het Nederlandse zeiljacht Synergie voorbijvaren en een praatje maken via de marifoon worden we voornamelijk ondervraagt naar onze vistechnieken, met onze vangst tot nu toe voelen we ons natuurlijk enorm ervaren, hopelijk is het hen gelukt wat te vangen.

Gisteren, laatste volle dag op zee, André doet nog een laatste poging vis te vangen en gooit beide hengels uit. De vaart zit er wel in, maar dat is mede debet aan het feit dat er veel stroom mee staat, dus de vaart door het water valt wel mee. Of dat de rede is weet ik niet, maar de handlijn heeft beet. Een bescheiden tonijn. Inmiddels ervaren wordt deze uit zijn lijden verlost en gefileerd door André. Hij heeft net de laatste graat verwijderd als de hengel begint uit te rollen, dus weer werk aan de winkel. Een wat kleinere tonijn, maar meer dan welkom. Na de tonijnsalade uit blik tijdens de lunch hebben we nu verse sashimi bij de borrel en gebakken tonijnfilet als diner. Wat een luxe!!

Culinair

Wat eet je dan aan boord behalve de vis die je vangt?

’s Ochtends havermoutpap of yoghurt met muesli. In Kaap Verdië hebben we lang houdbare yoghurtjes gevonden die een uitkomst bieden tegen een overvolle koelkast. Ze zijn een beetje zoetig, maar dat proef je niet meer als je er cruesli of honing ingooit.

Lunch met brood, soms zelfgebakken, soms uit de diepvries. Of wentelteefjes. In Madeira hebben we casino brood gekocht wat nu, na anderhalve maand nog prima te eten is, hoe gezond zal dat zijn. Salade met tonijn- of eiersalade.

Voor het diner hebben we voldoende vlees in de vriezer. Lekkere worstjes, gehakt, kipfilet verwerkt in curry, chili, pasta.

Wat we in Spanje al hadden ontdekt zijn de tortilla’s, een soort quiche van aardappel, kant en klaar, die heel lang houdbaar zijn en in een mum van tijd warm. zo simpel maar heel lekker.

Verse groente hebben we buiten op de lijn die André speciaal voor de gelegenheid heeft geknoopt. normaal zie je dat mensen een soort hangmat hebben met verse spullen erin. Wij hebben een mooie lijn waar we allemaal zakjes voor iedere groente apart hebben hangen. Deze zakjes hebben we gekocht voor het inkopen van groente, als alternatief voor de plastic zakjes die bij de groenteafdeling van de supermarkt worden gebruikt. Dus dubbel doel. André gaat octrooi aanvragen voor zijn groente- en fruitlijn. Als de wortelen er wat zielig uit gaan zien eten we heerlijk hutspot met worst!

En verder drinken we veel thee, water en één (soms anderhalf) biertje.

De grootste verrassing komt op 5 december in onze schoen, Sinterklaas heeft ons weten te vinden en er is voor ieder een lekkere chocoladeletter!! Dank u Sinterklaasje!

Douchen

Hoewel we een redelijke hoeveelheid water mee hebben, is het bij ons gebruikelijk niet te vaak te douchen. Daar moet André even aan wennen. Als het wat klammer weer wordt schieten Kees en ik nog wel eens kort onder de koudwaterdouche door, daar kan André wel wat mee, maar volgens ons niet van harte. Als hij op een van de laatste dagen toestemming krijgt om uitgebreider te douchen zet hij de kachel aan voor warm water en wordt natuurlijk door de drie overige opvarende uitgebreid uitgejoeld. Eeuwe heeft een andere oplossing, die gaat iedere dag achter de boot hangen, wat, zeker door mij, niet op prijs wordt gesteld en ik krijg er de eerste nacht zelfs een nachtmerrie van. Maar hij is er niet vanaf te krijgen. André heeft het ook een keer gedaan, maar snapt mijn bezorgdheid en laat het daarbij.

Tja, en wat maak je dan nog meer mee op die grote oceaan. Er was een nacht bij dat we ons best moesten doen om in bed te blijven liggen, wat bleek nou, de stuurautomaat was geswitcht naar de verkeerde GPS, daardoor stuurde hij links en recht en zwiepte de boot alle kanten op door de onstuimige golven. Vlek op vlek noemen we dat.

Een nacht was het heel winderig en besloten we een rif in het grootzeil te steken. De boot heeft het prima uitgehouden en ’s morgens vroeg kon Eeuwe het rif er weer uithalen.

Bij vertrek varen we nog even langs de Thalassa die in Mindelo voor anker ligt, maken nog wat foto’s en wensen de jeugd die aan dek huiswerk zit te maken een goede reis naar Dominica.

De eerste dagen van de tocht was het voor mij wel weer wennen, met de pleister achter het oor was het wel redelijk door te komen. De derde dag was het al een stuk beter, maar de borrel sloeg ik nog even over. Na vijf of zes dagen kwam het echter weer terug, de boot bewoog ook behoorlijk en ik moest echt uitkijken dat ik geen rare dingen deed. Nadat ik een nieuwe pleister had geplakt ging het weer prima, dus blijkbaar heb ik er wel baat bij.

Naschrift

We liggen in Domburg voor anker, hebben gisterenavond uitgebreid in het restaurant/bar op de haven gegeten, wat familie van Aly en Ype getroffen en vanmorgen allemaal hoofdpijn. We zitten er nu weer, voor het internet en het lekkere ontbijt. En het zwembad….