A man, a plan, a canal, Panama!

Panama, in Nederland eigenlijk alleen bekend van het kanaal, bananen, bovenstaand palindroom en haar functie als belastingparadijs. wat moet je je er eigenlijk bij voorstellen?

Arnold had al een eerste indruk toen hij in Dec 2020 opeens 3 dagen in een “5 sterren” hotel in Panama Stad zat en buiten een heel drukke maar niet erg geordende omgeving aantrof. De stad staat vol met enorme wolkenkrabbers waarvan er een heel aantal erg indrukwekkend lijken. Maar op de begane grond is het een typische 2e wereld rommel.

Na bijna 3 weken kan ik dat wel bevestigen. Het is allemaal heel duaal hier. Laten we beginnen bij de mensen: de meesten spreken alleen Spaans, zijn in de basis relaxed en vriendelijk. Het klimaat maant ook tot rust: warm of vochtig en warm. Er is niet veel toerisme dus als je ergens in de binnenlanden wat gaat drinken ben je de enige tourist. Ook bij een toeristen-magneet als het bezoekerscentrum bij het Panama kanaal waren wij de enige drie die de Engelse film bekeken, terwijl er zeker 200 mensen waren.

Het landschap is (zeker in dit “natte” seizoen) zeer aantrekkelijk. Overal groen, bergen, vulkanen, uitzichten, twee oceanen. En op veel plekken menselijke bewoning maar zeker ook echte jungle.

Helaas betekenen al die mensen wel een grote belasting voor de natuur. Zwerfafval is overal, maar hoe armer de mensen zijn hoe meer. Huizen niet overal onderhouden en zoals overal in dit soort klimaat is het lastig: je hebt snel zwarte schimmel op de buitenkant dus ziet het er snel een beetje verwaarloosd uit. Ultra moderne benzinestations gelijk naast een Swiebertje die ook iets met auto’s doet. Prachtige supermarkten, malls zelfs die overal in de USA of EU hadden kunnen staan. En dan is het parkeerterrein gelijk al weer “typisch”. Slecht asfalt, rare strepen, nauwelijks borden.

En dan de twee opvallendste punten: de “snelwegen” en de toiletten. De wegen hebben gaten, zo groot dat je er verbaasd over bent dat er niet elke kilometer een auto stil staat met een lekke band. Iedereen rijdt er om heen, zelfs als dat betekent dat je een halve meter op de andere rijstrook komt. En in drie weken heb ik 1 nette WC gezien. De rest is slecht tot abominabel. In Aruba zouden ze een hartverlamming krijgen, en zelfs in Suriname was het meestal beter.

We hadden deze tijd omdat er een nieuwe motor besteld moest worden, en wel liefst per omgaande. Vanwege de problemen overal met leveringen, in de watersport nog erger omdat iedereen in Corona tijd een bootje wilde, had ik er een hard hoofd in. Maar bij de Amerikaanse distributeur van Beta Marine bleek nog exact één perfecte motor te staan, een 38 pk. Helaas zonder keerkoppeling maar snel rondbellen bleek dat dit in Europa een redelijk normaal exemplaar betrof. Levering af fabriek naar de Nederlandse importeur verwacht in Maart! De firma Drinkwaard in Sliedrecht, zo’n drie kilometer van mijn moeder, had hem gewoon op de plank liggen. Dus met gezwinde spoed de motor besteld; deze komt hier hopelijk met 2 weken aan. Damaris is snel naar Nederland gevlogen om de keerkoppeling en wat andere boot benodigdheden op te halen. Dan kon ze gelijk haar moeder verrassen die 75 werd vandaag!

Rudolf en ik hebben een rustig weekend, ik probeerde nog op vrijdag met Damaris mee te vliegen maar de KLM heeft goed door wanneer klanten graag vliegen dus die vroegen de hoofdprijs hier voor. Dan morgen maar, ook goed. Dus met 24 uur komt er weer een einde aan dit avontuur, nogal anders gelopen dan verwacht!