De oorsprong van de naam “Merrimac”

Ik krijg vaak de vraag waar de naam “Merrimac” vandaan komt. Welnu, hier het verhaal!

Merrimac is de inheemse naam van een rivier in New Hampshire, tegenwoordig met de moderne spelling Merrimack. Het is indiaans voor snelle stroom, dus dat is geen slecht voorteken.

Ik heb het echter uit een boek van Simon Vestdijk, zijn zestiende roman Puriteinen en Piraten, een zoals hij het zelf omschreef, schelmen roman. Ik las het toen veertien was; in het boek wordt een schip gebouwd om stiekem op piraterij te gaan, door reders die een geheime afspraak hebben met de stuurman. Dat gaat natuurlijk op allerlei manieren mis, etc. Maar de echte hoofdrol was in mijn ogen voor de Merrimac, een schip van ongekende lengte/breedte verhouding voor de 18e eeuw, namelijk 3 op 1.

Onze vorige boot heette, na twee vorige “valse starts” met “Who is Afraid of Red, White and Blue” (een steek naar de reparatie van het schilderij Who is afraid of Red, Yellow and Blue III van Barnett Newman dat kapot gestoken was in het Amsterdamse Stedelijke museum; de reparatie van het waarschip 570 van Koen en mijzelf was relatief net zo ingewikkeld) en “Havsfru”, de eerste grote aankoop van Marion en mij, een Marieholm 26. Havsfru betekent zeemeermin in het Deens, toepasselijk voor een Deens schip. Echter, beide namen voldeden niet aan de geheime richtlijnen voor de naam van een zeiljacht: kort, makkelijk spelbaar en uit te spreken in veel talen waaronder minstens Nederlands en Engels.

Bij de aanschaf van de Scanner 391 waren we het dan ook al snel eens over Merrimac. Toen in de loop van de jaren daarna onze kinderen geboren werden bleek de naam ook nog voorspellende waarde te hebben: al onze vier voorletters (C, M, E en A) zitten in de scheepsnaam.

En toen verhuisden we ook nog naar Harlingen. Nu was de cirkel rond: Harlingen is de geboorteplaats van Simon Vestdijk. Het plaatsje speelt dan ook een rol in veel romans, onder het pseudoniem Lahringen.

Simon Vestdijk, een schrijver die al bijna vergeten is bij het grote publiek, maar die door Adriaan Roland Holst gecomplimenteerd werd als “de man die sneller kon schrijven dan God kan lezen.” Hij leeft nog een beetje door in ons Harlingen, met een filmfestival afgelopen jaar in Milûk en natuurlijk als de naamgever van de lokale middelbare school. En dus de vaste ligplaats van onze Merrimac.