Alleen? Hoe kom je daar nu bij!

Ik weet wanneer het weer tijd wordt om dit blog bij te werken als ik berichten krijg op mijn telefoon van vrienden hoe het gaat. Vandaag dus een kleine update. Zeiltechnisch is er weinig gebeurd: ik lig nog steeds in Ponta Delgada, en blijf daar ook nog een paar weken.

Gerard is uiteindelijk nog vrij snel van boord gegaan omdat de weersverwachting zeer ongunstig was om naar Terceira of Horta te varen. Bovendien lagen beiden behoorlijk vol volgens de berichten dus het nodigde ook niet echt uit.

Gerard ging, maar de Kustzeilers op Miesje kwamen. Ik kende Joep enigszins van een verenigings evenement. Paulien en Joep kwamen met bemanning Bernhard uit de Caribbean, ze hebben een jaar een rondje Atlantic gedaan. Ik heb ze hier goed leren kennen! Gezellige borrels en uit eten, maar ook een heerlijke maaltijd op de Miesje. Als zeezeilers heb je altijd iets om over te praten, samen bespreken hoe het nu met het weer zit, of uitrusting, andermans boten en natuurlijk de eigen boten. Met Joep en Paulien kwam daar de vereniging nog bij.

Ondertussen leerde ik ook mijn achterbuurman Kevin op Distant Horizon kennen. Een Amerikaan van het stille soort, vriendelijk, bedachtzaam en zeer bescheiden. Hij vaart een boot die een beetje het tegendeel is van Merrimac: 35 voet, enorme boegspriet, lange kiel en 15 ton zwaar. Is solo onderweg, en sinds Bermuda met een gebroken schroefas. Is zonder motor van Bermuda vertrokken omdat het daar niet gemaakt kon worden. Hier gelukkig wel, dus vorige week ging hij de kant op om door een lokaal bedrijfje een volledig nieuwe schroefas te krijgen.

Miesje was nog niet vertrokken of Inspirit met Klaas Jan Kroon en bemanning Oscar kwam. KJ’s vriendin Jeanine en haar vriendin Marike vlogen een dag later in. Ook dit werd steeds gezelliger met uiteindelijk elke dag koffie op de Inspirit. Omdat de Inspirit meedeed aan de AZores And Back (AZAB) race werd de haven overvol, erg gezellig en waren er allerlei evenementen waar ik als OCC lid en aanhangende crew van Inspirit ook welkom was.

Ondertussen vergeet ik nog Jean en Fabienne van de Colibri die ik beter leerde kennen na een overtrekkende storm, waarbij mijn stroomkabel hun verdeelstekker in het water had getrokken. Na een lesje elektriciteitsleer van Jean (hij was leraar) ging ik maar een flesje wijn brengen. Aan boord aangekomen bleek dat ik de fles wijn in de wijn- en kaaswinkel vergeten was, dus werd het een lekker Azoreaans kaasje voor ze. Allerhartelijkste mensen, en Jean draaide snel bij toen hij vernam dat ik verstand had van marine computer netwerken en een van de oprichters van Signal K was. Jean sprak zeer goed Engels, maar met Fabienne moest ik mijn middelbare school Frans goed oefenen.
Verder zag ik ze niet veel omdat ze bijna elke dag op pad waren met de bus en de elektrische fiets. Dat bleek te leiden tot een prachtig filmpje over São Miguel, zie hieronder.

https://youtu.be/AtW31ZLoLs8 (ik mag het filmpje niet op de site zetten hier, je moet naar YT.)

Zaterdag ben ik met een aantal AZABbers waaronder Oscar meegegaan op een walvis-tripje. Met een rib naar buiten. We hebben twee Noordse vinvissen gezien. Deze zijn wat saai, want ze springen niet het water uit, maar ze komen wel elke 30-40 s lucht happen dus ze zijn wel goed te volgen. Mijn foto’s en filmpjes waren alleen matig, voor de vorm hier eentje. In werkelijkheid was het toch wel bijzonder om zo’n groot beest te zien: de ene was 18 en de andere zo’n 20 meter, volgens de begeleidster.

Omdat we verder geen andere dieren zagen viste men een Portugees Oorlogsschip op. Dat is geen kwal maar een soort symbiose van vier soorten poliepen, honderden in totaal. Elke soort heeft een eigen functie; eentje doet een zeil na dat lijkt op de helm van een Portugees zeesoldaat; vandaar de naam.

Gisteren is de hele AZAB race vertrokken, op één na. Er bleek wel latente vraag naar ligplaatsen te zijn want vandaag ligt de haven alweer bijna vol! Dat kwam goed uit, want na alle drukte kan ik wel weer wat rust gebruiken. Bovendien heb ik nog wat werk te doen voor een nieuw klusje en de open source projecten. Nu dus even wat minder contacten, alleen Kevin is nog over. De schroefas is gerepareerd, de motor werkt ook weer dus hij is helemaal blij. We gaan morgen uit eten, als dank omdat ik geholpen heb met z’n voorstag en dieselmotor en aanleggen.

Verder heb ik ook nog heel veel andere mensen aan boord gehad, waaronder Peter van de zeilboot Henry. Peter en Wendy zijn ook heel vriendelijk. Hun van de Stadt 47 is het zelfde ontwerp als Oester 1. Mooi gemaakt en veel dezelfde keuzes als wij gedaan hebben. Peter kwam net nog langs om Wendy de boot te laten zien. Zij-instapje, Hoyt boom, life line rail, interieur allemaal goedgekeurd. Ik kreeg eerder deze week ook Jacco en Jannie van de Maaike S. aan boord, die zijn al ruim een decennium op stap in hun huis/boot. Ik zal maar niet uitweiden over hun beider verhalen over de problemen met de bouw van hun aluminium jachten. Laat ik maar zeggen dat ik blij ben dat het bij ons allemaal zonder problemen is verlopen. Ik spreek ook regelmatig met Marcel, ook een Nederlander, die hier nu zelfs is gaan wonen. Iedereen die langskomt staat er versteld van als ik zeg dat we al 13 jaar rondvaren in de boot, het ziet er allemaal nog erg goed uit. Ik zal volgende week het deukje in de WC deur eens proberen op te knappen!

Verder is er nog wel een lijstje met kleinere klussen zoals een nieuwe reeflijn monteren, maar gezien het tijdsplan heb ik geen haast. Heerlijk. Wel baal ik nog steeds van de Kabola, ook telefonische hulp van de monteur heeft niet mogen baten. Hij doet het nog steeds niet. Nog maar eens naar kijken, wellicht zien we iets voor de hands liggends over het hoofd. Van de winter maar eens zinnen op een alternatief en/of backup oplossing. Verder werkt de Starlink nog steeds prima; de snelheid is wel slecht de laatste dagen dus eens kijken of ik kan zien waar dat door komt… Van de mensen die uit de Caribbean komen heeft zeker de helft er een, het slaat zeker aan.

Van de week gebeurde er nog iets bijzonders: er kwam een boot aan die door een rubberboot van de havendienst naar de ligplaats geduwd werd. Wij helpen, want aan boord stonden vier jongemannen die van toeten noch blazen wisten. Werkelijk niks leken ze te snappen. We vonden het allemaal maar vreemd. Twee dagen later hoorde ik hoe de vork in de steel zat: de boot was, zonder bemanning, driftend op zee gevonden door een onderzoeksschip, een paar mijl uit de kust. Ze hadden de boot op sleeptouw meegenomen naar de haven. Vandaar dat ze niet konden zeilen: het waren onderzoekers. De boot bleek drie maanden geleden losgeslagen van haar ligplaats in de Canarische Eilanden, hier 800 mijl vandaan. De eigenaar was dolblij toen de havenmeester van hier hem belde om te melden dat z’n boot met vrij weinig schade hier veilig in de haven lag!

Arnold komt 12 juli, en dan kijken we waar we heen gaan. Het vage plan is om samen naar Ierland, Engeland of Frankrijk te varen. De dames kunnen namelijk pas in Augustus, en dan hebben we nog maar een paar weken. Het is grappig: nog maar een paar jaar geleden moest daar de hele vakantie in. Nu vind ik dat al bijna onverantwoord haastwerk!