Naar huis hobbelen

Gedurende het weekend werd het snel duidelijk. Nog twee dagen geduld, dan draait de wind van zuid naar noord-west. Dat is een mooie richting om pal zuid mee te varen. Op dinsdag ochtend staan we om 6 uur op. Korte tijd later zijn alle voorbereidingen klaar en kunnen we vertrekken. Dit keer van te voren alles al zee-vast gezet want de hoek van Noorwegen waar we omheen moeten is berucht voor zijn onrustige zee; het is daar namelijk maar 20 meter diep terwijl de golven van een gebied komen dat 200 tot 400 meter diep is. Zo’n afname geeft altijd heel nare golven. Dat blijkt ook, het is behoorlijk klotsen en helaas neemt dat met de diepere water minder af dan ik had gehoopt. Ella voelt zich dan ook niet zo lekker en ook ik ben blij dat ik niet op z’n kop onder in de boot hoef te zijn.

Gelukkig zit de vaart er wel in, de eerste halve dag maken we 120 mijl in 12 uur. ‘s avonds als de schipper even aan het ‘rusten’ is neemt de wind af en varen we nog maar 5 mijltjes. Dat was ook op de verwachting te zien, er komt opeens een rugje van weinig wind en daarna draait het weer een beetje naar het westen. Daar had ik al op gerekend, en was dus een beetje naar het zuidwesten gekoerst. Na 3 uur motoren is de wind terug en kunnen we, weer met de wind op 90 a 100 graden naar het zuid-zuid-oosten rechtstreeks naar Vlieland varen. Helaas houdt de wind zich niet helemaal 100% aan de verwachting, en wordt het alsnog iets hoger aan de wind dan gepland. ‘s nachts heb ik nog een akkefietje; ik word opgeroepen door een Nederlandse vissersboot die me daarvoor net met een schijnwerper bekeken heeft. Goedenavond meneer, kan het zijn dat ik uw navigatieverlichting niet zie? Eh oeps, ja, die is automatisch maar om dat te demonstreren in de haven had ik dat uit gezet, en vergeten weer op automatisch te zetten. Snel op het knopje gedrukt! Gelukkig was het daar maar 2 uur echt donker én de AIS transponder stond aan, dus ze zagen ons gewoon op hun navigatie-systeem. Even later varen we in 2 uur van Noorwegen via Denemarken naar Duitsland en door naar Nederland. Midden op de Noordzee is er namelijk een punt waar de economische zone van de vijf Noordzee landen bij elkaar komt.

De volgende avond zijn we rond 23:30 bij de aanloop van de Vliestroom. In Nederland is het dan al donker — iets dat we in Noorwegen verleerd zijn. De route is kronkeliger dan ik mij herinner, en het valt met best wat wind en dus golven nog niet mee om de tonnen van de vaargeul helder te krijgen. Zeker niet omdat we de tweede nacht in gaan, en dus zelf niet helemaal scherp meer zijn. We nemen geen risico en laten het grootzeil voor Vlieland zakken, om daarna met stroom mee het smalle geultje bij Vlieland te nemen. Onder de haven gaan we in de Vlielanderbalg voor anker. Om 1 uur ‘s nachts gaat het anker er in. Geen zin in gedoe dus 20m ketting in 3m water. Fantastisch hoe de rust terugkeert en hoe lekker je dan slaapt!

De volgende dag zijn we weer helemaal hersteld en kunnen we niet wachten om naar huis te gaan. Een lekkere douche en hop daar gaan we! De Waddenzee is weer vertrouwd overdag en we gaan als een van de weinige jachtjes met gezwinde spoed. Snel door de sluis waar we Tjalling op zijn Bornrif nog ontmoeten. En dan snel naar huis!

Zoals Marion al appt:

Thuis is waar je jas hangt
waar je droomt van ergens anders
waar je weg wilt, dat is thuis
Thuis is die ellende waar je altijd weer naar terug verlangt
wanneer gaan we nou
wanneer gaan we weer naar huis