Stavanger en omgeving

Na 2 dagen op de gratis mooring van de Koninklijke Noorse Boten Vereniging in Uskjo werd het tijd om weer eens onder de mensen te raken, bovendien waren we ook wel benieuwd naar Stavanger. Daarvoor moesten we nogal omvaren omdat de brug aan de oostkant van Stavanger maar 24 meter doorvaarthoogte heeft, dus dat redden we niet. Het voordeel is dat we omgeving te zien krijgen. Leuke (jacht)havens voor de locals en héle nette buitenwijken varen we voorbij. Het (olie)geld spat er van af. Vanaf de oostkant zien we de oude stad van Stavanger niet, want daar ligt een enorm cruise schip voor.

Als we binnenvaren zien we eerst aan bakboord een Duits fregat, de Rheinland-Pfalz die we later die week nog een aantal keer tegenkomen. Vervolgens doemt een enorm cruise schip op en daar omheen de stad. Er is alleen in de jachthaven direct in het centrum plaats voor ons. Een Boreal 47 vaart net weg en laat een prima plaats aan een drijvende steiger voor ons over.

Het is warm, zonnig en gezellig druk om ons heen. We gaan heerlijk lunchen in een van de vele restaurants om de haven heen. Daarna lopen we een beetje rond maar het is weliswaar druk in de stad met Engelse cruise-klanten, maar de meeste winkels zijn dicht. We lopen langs het olie museum en het lijkt niet heel druk. Er loopt alleen een buslading Nederlanders rond. Het is een aardig museum, met een bioscoop-waardige short film over de impact op gezinnen, en veel aandacht voor techniek maar ook de invloed op natuur en samenleving.

Pas in de jaren negentig hebben ze bedacht de winsten in een soort pensioenfonds voor Noorwegen te storten, dat nu 1,4% van alle aandelen wereldwijd bezit. In 2020 hebben ze er vanwege COVID even 40 miljard euro uitgehaald, maar dat kan makkelijk aangezien de waarde ergens noord van 1000 miljard euro is…. Beter gedaan dan wij met ons gas! Later die middag nodigen de Duitse voorburen van een lichtgewicht trimaran zich uit om de boot te komen bekijken. We zullen het weten dat we bijzonder zijn.

Ook blijkt dat de cruise-gangers de etiquette van jachthavens niet erg beheersen, elk uur lopen er wel een aantal over de steiger langs onze boot. Het voelt als een inbreuk op je privacy. De volgende ochtend sta ik heerlijk in blote bast binnen van een koffietje te genieten als er weer een hele groep langs paradeert. Ik kan nog net de neiging onderdrukken om dan maar half naakt buiten in de kuip te gaan zitten. Later naar de supermarkt en onderweg bij de Helly Hansen winkel een paar korte broeken en een polo shirt gescoord. 2 voor 3, en ik krijg de belasting van 25% ook nog terug. In de supermarkt weer de gebruikelijke prijsshock. 5 euro voor 6 appels, dat werk. En € 2,70 voor een blikje Heineken. Gelukkig hebben we nog voldoende Brouwdok en Orkney bier aan boord.

We waren al online gewaarschuwd maar op Woensdag begint rond de haven een eet- en drink-festival met kraampjes. Dus dinsdag middag zijn we al aan het losgooien, en zitten nog met 1 lijntje aan de wal als de havendienst zich eindelijk meldt en vraagt wanneer we weggaan! Nou nu! Wilt u misschien een ijsje? Een bijzonder gesprek. Overigens, zoals op veel plekken in Noorwegen is het innen van havengeld te veel moeite en wordt dit dus uitbesteed aan een app op je telefoon. Merkwaardig. Zou in Nederland niet werken, daar zou niemand betalen. Hier krijg je soms ook de neiging. Een andere Duitse boot klaagt tegen de havenmeester dat ie veel moet betalen maar daar niks voor terug krijgt. Waar zijn de douches, WCs, etc.? In de andere haven meneer, is maar 10 minuten lopen…

We varen die dag naar Skudesneshavn, ik had online gelezen dat daar een goede tankgelegenheid is en dat het zo’n aardig plaatsje is. Na een heerlijke zeiltocht op het fokje, lekker weer en wind weer van opzij, en nog even gegroet naar de Rheinland-Pfalz die energiezuinig bijna stilliggen in midden vaarwater, komen we in een werkelijk schattig plaatsje aan. De havenkom voor de gasten is wel iets kleiner dan ik had ingeschat, en de helft van de kades is “Privat” (Privé)… Maar andere schippers en iemand van de zeilvereniging vinden dat ik nog best op een plekje kan waar we weliswaar 3 bijbootjes een beetje blokkeren maar die hoeven toch pas Vrijdag weg. Heerlijk weer met zeilers onder elkaar zonder cruise-gangers. Leuke gesprekken met een Engelsman en een Noor volgen. ‘s avonds eten we lekker in het enige restaurant dat het snackbar niveau ontstijgt. Ella krijgt ipv de bestelde zeeduivel de stokvis, en die is behoorlijk zout. Maar de IPA van de lokale brouwerij is echt super. Helaas is de volgende net een ander type en een stuk minder. We lopen daarna door de oude hoofdstraat en die is echt zeer bijzonder; de huizen zijn honderden jaren geleden willekeurig neergezet en het smalle straatje kronkelt er om heen. Alles weer prachtig in de verf en heel schattig. We lopen omhoog naar het uitkijkpunt, de huizen staan strak onder deze steen en je kan je zo op andermans achtertuin of dak laten vallen als je een verkeerde beweging maakt. We bedenken hoe anders het in de UK is, waar alles vergeven lijkt te worden van de “health and safety”; met mensen met hi-vis shirts en jassen aan, bordjes en hekken. Daar hebben ze hier in Noorwegen gelukkig nog geen last van.

Aangezien hier óók al een festival begint op 1 juli verkassen we de volgende ochtend weer. Eerst voordelig tanken (423 L voor €1,78 de liter) bij de vissers-tankplaats met hoge omzet en dus heel schone en verse diesel, en daarna weer naar een ankerplekje. In de Havneguiden lijkt de lagune op Talgje erg leuk, maar daar aangekomen is de ingang wel iets te smal voor ons. Gelukkig ligt aan de andere kant van de geul een verse KNBF mooring op Talgjeholmen op ons te wachten. Hier liggen we weer twee dagen en nachten. Niemand te zien, geen huizen in beeld, geen geluid behalve een paar keer per dag een motorbootje in de doorvaart tussen de eilanden, en 1 keer per dag de mensen die aan de andere kant van het eiland met een motorbootje tegen de rots geparkeerd liggen. Verrukkelijk! Het weer is nu op z’n mooist met 24 graden, strak blauw en weinig wind. Ella gaat zelfs even zwemmen; het aantal kwallen is wat afgenomen en met duikbril kan je er goed omheen zwemmen. Het water is nog wel aan de frisse kant…

De volgende ochtend is er nog steeds geen wind, maar we willen als het even kan nog naar Zuid Noorwegen voor we weer naar huis gaan volgende week. Dus op de motor naar Egersund. Dat gaat goed tot we de kaap aan de westkust passeren en de wind ipv de verwachtte 15 knopen eerder 25 tot 30 is. Dit nog 6 uur? Dank u, we draaien wel weer om. We lopen Tananger aan, een volstrekt oninteressant industriestadje wat wel gunstig ligt met een zeer beschutte haven. We vanwege plaatsgebrek aan bij een Nederlandse boot, de Jantine, een Koopmans 46. Eigenlijk dé Koopmans want hij was ooit van Dick Senior. Het werd nog een gezellige avond, zo gezellig dat we de eigenaren uitnodigen om de volgende dag bij ons te komen eten. Het is altijd weer frappant hoeveel je gemeenschappelijk hebt dankzij het zeilen, en ook hoeveel mensen anders zijn en hoeveel je van elkaar kan leren. De wijnvoorraad is weer aanzienlijk geslonken.

Morgenmiddag eventueel weer Egersund proberen, maar anders wordt het Maandag of Dinsdag, en dan wellicht direct door naar Nederland. We zien wel….