Westray, Orkney

Vorige week dinsdag waren we wel even toe aan iets anders, na de metropool Kirkwall en al die stenen. Dus, onder zeil en op weg naar de “Northern Isles”. Na een poging in Fersness Bay (te veel swell) te ankeren dan maar aan de mooring in een bocht tussen Eday en Calf of Eday.

Een prachtige plek, 4 huizen op de kant, lekker uit de (enorme) stroming en lekker rustig. Hier hebben we 2 nachten gelegen, en vanwege het nu “schotse” weer met regen en wolken en koud (11 graden) maar niet naar de wal. Meer dan door de regen wandelen is er toch niet te doen.

Toen ging het, mede door appen met Anje, kriebelen en zijn we naar Westray, het “meest bewoonde” noordelijke eilandje gevaren. Snel kontakt met wat de “echte haven” meester (en dus niet de marina havenmeester) van Pierowall gelegd via de telefoon. De haven was ons te vol, dus wij vlak voor het dorpje voor anker. Appt de havenmeester Tom: zwaai eens terug! Bleken we vlak voor zijn huis te liggen…

Tom zei dat we later wel naar binnen konden, maar dat bleek wat enthousiast want de echte marina mensen hadden een reservering van een Engelse boot. Maar goed, geen probleem, de volgende dag was er alsnog plaats in de herberg. Dat was wel fijn want in het weekend zou het flink gaan waaien, zo’n 30 kn met vlagen van 35-40. Grappig dat iets waar je voor de wind lekker mee vaart in de haven best aardig doorwaait!

Met Ella naar het een mijl verder gelegen dorpje getippeld. Daar hebben we in een uurtje vrijwel alle winkels, boutiques, restaurants, cafés, musea e.d. bezocht. Oftewel, de 2 dorpswinkels bekeken, het caféetje in typisch UK houten stijl, het museumpje en het hotel/restaurant, ook nog in jaren 70 stijl. Alleen de kunstgalerie hebben we alleen even in de etalage gekeken. Later bleek er ook nog een vis-winkel-container te zijn, nog een mijl verder.

In het museum werd ik door Ella gelukkig op de belangrijkste vondst hier gedaan gewezen, de “Westray Wife”. Dat is het enige artefact hier gevonden waar een mens is afgebeeld. Mevrouw blijkt ongeveer 3 centimeter groot te zijn, dus geen wonder dat ik er bijna langs liep.

Verder was het druk in de haven met zeilers, met naast ons nog 2 Engelse boten (El Contenta en Kealoha V) en 1 Duitse (Selkie). Met Kealoha V werd het nog een erg gezellige vrijdagavond… Vanochtend zijn de laatsten vertrokken en nu liggen we alleen tussen de werkboten en vissers, die gelijk weer hun fijne plekjes die door de jachten bezet waren hebben ingenomen. Oeps, er vaart nu net een Nederlandse boot (Miura) binnen die we al in Amble tegenkwamen.

De havenmeesters (Tom voor overall en Jacob voor de marina) raken maar niet uitgepraat over het fiasco “nieuwe veerboot”. Doeksen doet het zo slecht nog niet. Hier heeft de council (gemeenteraad) in Kirkwall een nieuwe veerboot uitgezocht in Noorwegen die veel te instabiel is, en slecht manoeuvreerbaar is. De eerste dagen was ie nog in reparatie, zondag was ie er wel maar woei het te hard, en vandaag en gisteren hadden wij geen zin om mee te varen naar Papay. Sorry, we kunnen niet alles zien, maar nu kunnen we wel de bemanning zien klooien met het ding. Inderdaad een veel te groot gevaarte, 22m, stoer uitziend en hij vaart best wel rap maar bij een klein beetje gas gaat ie al bam naar voren.

Overigens, even over alle eilandnamen hier. Die eindigen vooral op “ay”, oud-noors voor eiland. Het “oy” uit het moderne Noors en “ø” uit het Deens. Maar dat blijk je hier dus als “ie”, “ee” of “e” uit te spreken. Bij welk eiland welke uitspraak hoort moet je gewoon even leren. En “Papa Westray” spreek je dus uit als het Nederlandse “Pappie”. De a, w, e, s, t en r laten ze gewoon vallen…

Morgen vertrekken we naar het verdere noorden, we kijken even of we in Fair Isle terecht kunnen en anders direct door naar Shetland. De verwachting is weinig wind, dus we gaan het zien.